Blog 

2 februari 2023

Hulde aan Vertraging

Hulde aan vertraging

Het zal geen nieuwe informatie voor je zijn maar velen van ons hebben de neiging om alles snel te doen en het lijkt er ook op dat dat de norm is en gewaardeerd wordt. We ademen snel, praten snel, reageren snel, werken snel, eten snel. We hebben haast, willen precies op tijd komen, onderweg een podcast luisteren, tegelijkertijd een boodschappen- èn een to-do lijstje in ons hoofd maken en we bedenken vast hoe we zometeen een gesprek in gaan. Uit de auto-tram-bus-trein of van de fiets gestapt vinken we lopend een paar appjes af en wordt nog even de Vinted - jeey bod geaccepteerd - of bol.com aankoop betaald.

Het voelt alsof we constant inademen en niet de tijd nemen om uit te ademen. 

De laatste tijd ben ik vertraging gaan waarderen, voel ik hoe prettig ik dat vind. Minder doen en meer tijd nemen voor wat er wel te doen is, langzamer ademen, praten, reageren, werken, eten.. Met meer aandacht doen wat ik aan het doen ben. Ik merk dat dat veel beter bij me past dan de snelheid en het gangbare tempo in de maatschappij. Het doet me goed. Of dat voor iedereen geldt weet ik niet maar ik kan me voorstellen dat meer mensen gebaat zouden zijn bij vertragen. 

Meer ruimte om de onderwerpen heen in de agenda houden, niet te strak plannen, af en toe nee zeggen of gewoon iets skippen of (weer) uitstellen. Momenten voor nietsdoen en lummelen in de agenda plannen, een dagdeel of een ruim genomen uur tussen afspraken in, boek mee in de tas, koffietje ergens, alleen of met een geliefd persoon. 

Sinds ik mezelf toesta om meer ruimte te maken in de agenda, minder te doen en meer tijd voor alles te nemen, voel ik me in het algemeen rustiger en kan ik beter de rust in mezelf opzoeken als het drukker is. Door er een gewoonte van te maken om rustmomenten in de dag te hebben voel ik me meer in evenwicht, voel ik beter wat ik nodig heb, ik sta niet meer de hele dag 'aan'. 

De lijstjes blijven, worden aan de bovenkant korter maar aan de onderkant langer, een eindeloos proces. Zie de lijstjes als handige onthoud-hulpjes maar niet als leidraad voor je leven. Zet jezelf in elk geval bovenaan de lijst en gun jezelf pauze momenten om het leven te voelen, te ervaren en uit te ademen. Gun jezelf momenten om te doen wat je graag wil doen. 

Maak niet alleen een praktische to-do list, maar ook een waar-word-ik-blij-van-en-wat-doe-ik-het-liefst lijst, die je net zoveel aandacht geeft. 

Maak van Fear Of Missing Out je Friend Of Missing Out; doe dingen gewoon niet, zodat je andere dingen met meer aandacht kan doen. Je kunt sowieso niet alles doen wat er te doen valt. Kies wat je wel en niet wil doen. Onderzoek wat bij jou past en wat niet.

Ik realiseer me dat de schema's lijken te vragen om snelheid; relatie, werk, kinderen, huishouden, sociale bezigheden, het is me nogal wat bij elkaar. Toch zijn er meestal mogelijkheden om hier en daar wat ruimte te creëren, tijd voor de uitademing. De was opvouwen als meditatie moment, het t-shirt eerst rustig plat maken voor je het met aandacht opvouwt... De keus maken om de laptop of tv in de avond niet aan te zetten geeft je direct tijd. De telefoon een paar uur op vliegtuigstand zetten ook. 

Het kan al fijn zijn om een minuut - duurt lang als je 'm ervaart! - stil te zitten en naar buiten te kijken, naar een boom, de wolken of het huis van de overburen, en wat rustiger in en uit te ademen. 

Meteen resultaat: je voelt je rustiger.. en snel, binnen een minuut;)

Blog 

20 augustus 2022

Ruimte

Rond 7 uur stond ik op en rond 12 uur in de avond ging ik weer slapen. In de tussentijd was ik bezig. Bijna constant met een gevoel van haast en noodzaak. Vaak zonder pauzes, etend in de auto. Het woord multitasken kwam in de wereld in die tijd. Een woord dat modern en begerenswaardig klonk. In die periode had ik regelmatig last van slecht zicht, er kwam een soort schicht in het zicht van mijn ogen waardoor ik niet meer goed kon zien en niet meer kon focussen. Dan wachtte ik tot het weer wegtrok. Als de schicht weer was verdwenen, kreeg ik hoofdpijn. Soms in zo’n mate dat ik die dag niets meer kon. Af en toe kreeg ik een black out. Een keer toen de kinderen ook in de auto zaten. Toen heb ik op gevoel de auto geparkeerd omdat ik had gezien dat aan mijn rechterkant een parkeerplaats vrij was. 

Ergens werd het me duidelijk dat er iets moest veranderen, dat ik overbelast dreigde te raken. Ik wist alleen niet hoe, in mijn hoofd leek het onmogelijk om ook maar iets te veranderen in mijn leven of agenda. 

Mijn wens om meer ruimte te ervaren in mijn leven was groot. Ruimte in tijd, in omgeving, in de lijstjes, in de agenda. Het woord ‘ruimte’ bleef bij me hangen, als gevoel, als doel. Het woord werd een focuspunt, een gedachte die me steeds weer bracht bij mijn gevoel, bij dat ik naar ruimte verlangde in mijn leven. 

Het woord ‘ruimte’ bij me dragen begon effect te hebben. Als iemand belde voor werk stond ik mezelf toe tijd te nemen voordat ik antwoordde, te zeggen dat ik later terug zou bellen, zodat ik de tijd had om in mijn agenda te kijken of die opdracht er inderdaad nog bij kon, zonder overbelast te raken. 

Het woord ‘ruimte’ droeg ik steeds duidelijker met me mee, het werd als een vriend, die altijd even meekeek over mijn schouder bij de beslissingen die ik nam. Waar is de ruimte in deze situatie? Langzamerhand kwam er zo meer ruimte in mijn leven. Ik begon op te ruimen in huis, begon mezelf meer ruimte toe te staan in de agenda en ik begon het te voelen wanneer ik iets deed met een gevoel van noodzaak en haast, terwijl dat eigenlijk niet nodig was. Door aandacht te geven aan wat ik voelde, begon ik ook beter te voelen wat spanning opleverde en wat me energie gaf.

Een proces kwam op gang dat nog steeds doorgaat. Een proces van uitvinden wat wel en niet bij me past, wat ik wil en niet wil, wat ik wil doen. Vinden wat goed voelt en wat bij mij past. 

Het woord ‘ruimte’ is inmiddels een dierbare vriend die er altijd is. Ruimte is er, om me heen, tussen de in- en uitademing, in de rij bij de kassa. Tijdens het beoefenen van de asana’s, de yoga houdingen, onderzoek ik waar de ‘ruimte’ in de houding is. 

Ruimte vind je door aandacht te geven aan dit moment en jezelf een paar rustige momenten toe te staan. Door de lijstjes en de telefoon en de laptop/iPad even te opzij te leggen. Door de stapel schone was opzij te duwen, een plek vrij te maken op de bank om eens languit te gaan liggen en door het raam naar de wolken te kijken. Door een paar keer diep in- en uit te ademen en te voelen hoe dat voelt. Door überhaupt jezelf af te vragen hoe het met je gaat. 

Ruimte is er. Hoe is jouw relatie met ‘ruimte’? 

Angela